DİYEMEDİM YAR

Sana sarýlarak, lütfun sâhibi,
Yaradana kurban diyemedim yâr.
Ey alýn yazýmýn gizli kâtibi!..
Baþkasýna cânân diyemedim yâr.

Gurur girdabýna düþtüm bir kere.
Defalarca güldüm yalandan yere.
Yaslý bedenime göz göre göre,
Gemisiz bir liman diyemedim yâr.

Bi’ dünya dert oldu bütün kazancým.
Tükendi giderek aþka inancým.
Aðýr yaralýyým, geçmedi sancým.
Ellerinde derman diyemedim yâr.

Bu son þiirimdir sana hediye.
Gör iþte apansýz döndüm deliye.
Bir enkaz býraktýn benden geriye.
Kalp otaðým handân diyemedim yâr.

Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: