biz hep en amansýz mücadelemizi zamansýzlýða karþý verdik an’lara sýðdýrmaya çalýþtýk çok þeyi hatta herþeyi kýsacýk anlarda bize ait bir dünya inþaa ettik
o bahçe o sedir o tekir kedi ortancalar mutfaktaki masa masanýn baþýnda sen pencereden süzülen akþam güneþi içeriye uzanan hanýmeli uçuþan tüller ve ortama eþlik eden Müzzeyyen Senar’ýn sesi "benzemez kimse sana"...
ben hep bir kelebek gibi tuttum seni avuçlarýmda sýksam avucumu nefessiz kalacaksýn açsam uçup kaybolacaksýn
iþte þimdi yoksun artýk artýk ben de yok olsam ne farkeder ki!
ölsem mesela koysanýz beni mezara karýþsam topraða toprak olsa bütün bedenim!
birgün belki yeniden bir katre topraðým bir ceviz aðacýnýn sürgününe tutunup bir kardelenin soðanýnda hücre olup bir þekilde bir yerlere taþýnýr
ve belki de hani olur ya bahçene ektiðin ortancanýn dibinde tam da mutfak penceresinin önünde ortancaya gübre sana yoldaþ olurum ha ne dersin
peki sen orada beni hisseder misin?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşenur Çiftçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.