RUHUMUN İSYANI

RUHUMUN ÝSYANI
Yusuf Yýlmaz
Bana, sen yoksun , sen öldün diyorlar.
Hayalperestliklerime, umutsuzlarýma inat,
Ýste buradayým!
Ben bu dünyanýn, Kahpeliklerine,,haksýzlýklarýna,
Vicdansýzlýklarýna karþý boyun bükmedim,
Kendi kendimi kýrdým
Ama hep
Bir yay gibi gerildim,
Korku nedir bilmedim.
Bir gün çektim isyan bayraðýmý,
Hadi gönlüm, hadi yüreðim dedim,
Hiç kimse gelmedi peþimden.
Ýnat ettim
Kör kadere mi yenilecektim?
Kara toprakla arkadaþ oldum.
Derin denizlere daldým.
Ruhum bir kelebek gibi deryalarda kayboldu.
Gözlerim yakuttan taþlara döndü
Gülümseyiþim, annemin korkusuz yüreðinden cesaret aldý;
Bir bayram sabahýnda kuþlar uyurken,
O kelebéðin sýrtýndaki ruhum;
Bir yerden çýktý geldi,
Bir bayrak gördü yücelerde,
Hadi dedi;
Takýldý peþlerine...
Sosyal Medyada Paylaşın: