ŞEHİR

Yar gidelim gel yaylaya,
Ýþi vuralým kolaya,
Baþým girecek belaya;

Para etmez, ölün, dirin,
Tadý yok bu þehirlerin ...

Seni kapýp kaçacaklar,
Baþýma dert açacaklar,
Bunlar bir gün uçacaklar!

Kimse kalmazken þehir de,
Biz kalýrýz kara yerde !

Bitmiyor tozu dumaný,
Kimse çalmýyor kemaný,
Aðlatacaklar ananý;

Kaçar gibi gözlerimden,
Gel kaçalým bu þehirden.

Hani kar çiçeði vardý,
Tazý tavþaný kovardý,
Çobanlar ýslýk çalardý

Ýçi geçer turnalarýn !
Burada kalmadý yarýn.

Bakmam artýk ben yosmaya,
Gidelim çimen basmaya,
El uzatalým asmaya;

Caný çýkmadan eriðin,
Tadý kalmadý erliðin!

Veriyorlar her gün sala,
Oldu dört yaným musalla,
Ne bey kaldý ne de molla;

Sularý yoktur içecek,
Bunlar bir gün delirecek !

Gönlün döndü farfaraya,
Sende alýþtýn buraya,
Yüreði verdin kiraya;

Beþ paralýk asaletin,
Ne his kaldý, ne hasletin.

Oldun þehirli iyice,
Dolan þimdi cüce cüce,
Ne gündüz kaldý ne gece;

Her ses bir ölüm busesi,
Kesilmiyor korna sesi...

Bak gönlüm düþüyor dara,
Kimse bilmez, saygý, sýra,
Gidermiþ gibi Mýsýr’a;

Herkes kýrar birbirini,
Yar kaybettim ben yerimi!

Söylüyorum da inanma,
Kurulmaz daða donanma,
Bitmez içimdeki yanma;

Götür istediðin yere,
Kaçýp þehirden sihire...



Hayrettin YAZICI









Sosyal Medyada Paylaşın: