Tarlalarýn kenarýndan çalýnmýþ emekti benimkisi
Toprak kokuyordu buram buram
Belki de arzulananlara adanmýþ bir sefillikti
Sonunda kalan
Avuç içi kadar tohuma sevdalý bakýþlar
Ýþte o tohum kadar deðerliydi
O bakýþlar kadar inanýlmaz
Sayýklananlar kadar çok
Ele geçenler kadar azdý
Emeðimin karþýlýðý
Sefilliðe alaca karanlýklar musallat oldu
Düzen böyleydi
Alaca karanlýða sýkýþtýkça
Peydahlanýyordu sinsi bir korku
Titriyordu kafasýna göre tenimde
Bile bile yeniden etrafýn aydýnlanacaðýný
Karanlýkta kalma korkusuydu bu
Kalýp da çýkamama korkusu
Ya geç olursa bu çýkmalar
Çýkýp da bulamama korkusu
Deprem endamýyla duvarlarýmý dolaþýyordu
Depremlerden kurtulmak adýna
Canhýraþ yüzüme kapaklandý hep ellerim
Ve hep ayný nasýr iliþti gözüme
Ve çentikledi yüzümü acýmasýz
Yine sana dolaþýrken parmakuçlarým
Yine sana benzetim acýlarýmý
Yine sen oldu durdu o illet nasýr
Yerine mýhlanmýþ
Canýmý acýtan
Sökemediðim
Taþlasam da kurþunlasam da
Yine beni yakan bir nasýr
Öyle ki
Benimle olalý
Zaman alabildiðine hýzlý
Zaman sanki asýr
Ve nedendir bilmem
Tüm telaþlý ayak seslerinde tanýdýklýk vardý
Hýzla yanýbaþýmdan geçerken
Yüreðimi hoplatan sendin sanki
Ve hep tam semadan uçacakken yakaladýðým yüreðim
Sanki kuþ
Tam da bulunmazý bulduðum
Bir anka tüyüyken bana küsmüþ
Kumsallarda unutulmuþ kum gibi bir çokluk iþte bu
Herþeyden azbiraz olan
Bendeki sana dair
Bir dalgaya cansýz
Yerinde kalmak için uðraþan
Savruluþlarýnda can saklý
Kavruluþlarýnda güneþ gözlerin
Vuruluþlarýndaysa sözlerin
Ýþte yine
Tam burada
Tam önümde
Gölgelerin sesi oluyor nefes alýþlarým
Hafifçe çekiyorum içime ürkütmekten korkarak
Bekleyiþlerime yoldaþ ediyorum
Bir bir ipe dizip gölgeleri
Tesbih tanesi gibi çekiyorum
Çektikçe çöküyorum
Çöktükçe gün doðuyor
Kaldýðým yere bir damla gözyaþý býrakýp
Kurumadan geri dönüyorum
Dönüp seni yeni baþtan sayýyorum
Bilemedim seni kaçýncý kez söküp
Kaçýncý kez yüreðime düðümlüyorum...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.