SEN KOKSUN YETER

Bahtýmýn kar beyazý, batmayacak güneþim;
Ruhumdan nefeslendi, sönmeyecek ateþim;
Rabbimin huzurunda sen helalim, sen eþim;
Ölmek mesele deðil sensizlik beter bana;
Dokunduðun kefenim sen koksun yeter bana…

Özlem kýnda bekleyen telaþlý hançer olur;
Hayaller yerle –yeksan düþlerinde kaybolur;
Umutlar kör karanlýk bir sokakta son bulur;
Sustuðunda çýldýran, hasretin çatar bana;
Dokunduðun kefenim sen koksun yeter bana…

Arama, bulamazsýn, sözlerimin gizini;
Gözlerim gözyaþýyla, toplarken valizini;
Yanaðýmda býrakýr, paramparça izini;
Sensiz çalan þarkýnýn her sözü batar bana;
Dokunduðun kefenim sen koksun yeter bana…

Duyduðum bir kelamýn, sahnesiz dram olur;
Senden ayrý saatler, kahýr olur, gam olur;
Efkâra düþer gönül, uykular haram olur;
Nöbet tutan gözlerim, suçunu atar bana;
Dokunduðun kefenim sen koksun yeter bana…

Kurbanýndýr ömrüne, can denen emanetim;
Yüzüne yüz sürünce, sende kalýr suretim;
Aklýnda kalsýn emi, sanadýr vasiyetim;
Kalecik Karasýný, dert çeken satar bana;
Dokunduðun kefenim sen koksun yeter bana…

Ali ALTINLI – 07.09.2023
Saat: 12:43

Sosyal Medyada Paylaşın: