Bir ev düþlüyorum. Koy içinde Bir balýkçý köyünde. Daracýk,bozuk döþemeli, Arnavut kaldýrýmý sokaklar. Beyaz badanalý, Tek katlý binalar. Pencerelerinde, Teneke kutular içinde, Fesleðen ve sardunyalar... Sen açmalýsýn bana kapýyý. Pembe elbisenle,beni karþýlamalý. Elimden almalýsýn,balýk dolu kovayý. Ayaðýmda lastik çizmelerim. Yüreðimde, Sana ve yaþama olan sevgim. Usulca içeri girmeliyim. Derin bir nefes alýp, sevgiyi solumalýyým. Yorgun ve uykusuz,odaya dalýp, Oturup,sardunyalarla dolu pencereye, Dar sokaða bakmalýyým. Pencereleri,pembe sardunyalý, duvarlarý,beyaz badanalý, Tek katlý, Evlerden yansýyan ýþýkla, Odamýz aydýnlanmalý... Sonra, Usulca yerimden kalkmalý, Mutfaða gidip, Balýk dolu kovaya bakmalý. Birazýný ayýrmalý, Kalanýný,götürüp balýkhaneye satmalý... Dönerken evimize, bakkala uðrayýp, Bir þiþe raký almalý. Akþam,bahçeye masayý kurmalý. Masaya,mehtabýn ýþýðý vurmalý. Izgarada piþerken balýklar, Rakýyý açmalý. Osýrada dostlar,kapýyý çalmalý. Ve dostlar,masamýzý doldurmalý. Derin sohbetlerle,neþeyle içerken rakýmýzý, Saatler gece yarýsýný vurmalý. Yorgun ve uykulu,çakýrkeyif gözlerle, Dostlarý uðurlamalý... Bir evimiz olmalý. Koy içinde Bir balýkçý köyünde. Sabah olunca, Güneþ pencerelere vurmalý. Ayaðýmda lastik çizmelerim, Ve üstümde balýkçý elbiselerim, Sabah giderken balýða; Sen,arkamdan kapýda Bana el sallamalý...
Ýbrahim Þevki Karanlýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
i.Karanlık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.