KARANLIK

Býraktý kendini , korkusuzca karanlýða
Her adým bir ýþýk huzmesine eþlik ederdi
Bilmediði ne varsa bir servetti
Bildiklerini uðrunda harcamaya deðen

Sýk bir ormanda , gökyüzüne uzanmak gibi
Çaresizlik ne imiþ görememek
Saklandý hiç bilmediði bir neden den
Daha sonra anlayacaktý , serzeniþ boþunaydý
Býraktý kendini , sessizliðin kucaðýna

Anne ninnisi gibi mýrýldanmýþtý her þey ona
Uykularda , salýnmak güzel gelmiþti.
Durmak, susmak , bilmek
Yetersizdi tüm bunlar onun saklý mabedin de
Üstü örtülü cennet

Can pazarýnda satýþa çýkmýþtý.
Kara zindanlarda büyüyen bir çiçek
Kalamazdý artýk , güneþ onu çaðýrdý
Güneþi zindana getirmeliydi.

Çiçek karanlýðýn bilgisini aydýnlatacaktý
Güneþin bir parçasýydý o
Korkak celladý ona öðretmiþti
Saklanmayý karanlýkta kalmayý

Oysa cellat bilirdi iþini kaybetmeyeceðini
Çýðlýk çýðlýða baðýrmak ben buradayým demek
Güneþin ýþýðýný kendi ýþýðýna katmak
Söylenecek ve yapýlacak , tek þey vardý.
Cellada karanlýðý sevdirmek ve onu oraya hapsetmek

Sosyal Medyada Paylaşın: