mektup

Biraz acele yazýyorum bunu sana,
Gördün mü yine gece oldu.
Sana ettiðim sözler, toprak oldu, kül oldu.
Burdaki loþ lamba perde oldu, tül oldu.
Gidenler saf, gittikleri kaf oldu.
Küflü bir volkandan yazýyorum sana,
Güzel gözlüm, papatyam darýlma bana.
Ayaðýn takýlsa taþa, hemen koþarým sana.
Lakin bu duvarlar zindan bana.
Koþar, koþar düþerim sonra.
Ýnsan denen mahluk, Allah’ýn belasý!
Ne derdi biter ne tasasý.
Kargalar, kuzgunlar üþüþmüþ bir cesede,
Takla atýp durur bir cins paçalýsý.
Ne iþi var burda, cenazede bu neyin dansý?
Sorup sorup duruyorum diye de
Kýzýp kýzýp durma bana.
Sýrtýný dönüp giden güneþi düþün.
Piþkin piþkin sýrýtan ayý düþün.
Reverans yapýp duran yýldýzý düþün.
Ateþi düþün.
Bir yangýn yerinden yazýyorum sana.
Ya biraz duman yut, ya da biraz su ver bana.

Sosyal Medyada Paylaşın: