boyut ötesi rüyalarda rastladým izine
buluttan atýn üstünde kanatlanýyordu güneþin
yetiþemiyordum hýzýna yetiþemiyordu sesim
gecenin saçlarýna dolanan gizemiydi gözlerin
ýþýk ve þarkýlar eþlik ederdi arzularýmýn
korkularýna
karanlýklarla çevrili bir zindandý boþluðun
içimde çoðalýrdý gölgeler içimde yýldýzlanýrdý yalnýzlýklar
sarý denizlerin gerdanýna dizilirdi boncuk boncuk ölümler
biliyordum bir gün kaybedeceðimi
vurgun yediðim hayalini
iþte o zaman
sana düþlerden bir tablo çizeceðim göklere
ýzdýrabý dillendirir mi bilemem ruhum ve tutkum
lavanta tütsüsünde uçuþurken küllerim perdelenir mi aþk
kalp sýzýsýný duyar mý melekler siyaha boyanýr mý sessizlik
dudaklarýnýn sýcaklýðýný silebilir mi
mekansýz aþklar
ellerimde kelebekler
yavan çiçekler ellerimde
sana þarkýlar söylesem yýllar boyu
kýrar mýsýn hasretin belini acýma dokunur musun bir peri gibi
gözlerimin yeþilinden sessizce süzülüp kalbime akar mýsýn yine
bunlarýn hiçbiri olmaz sevgilim
biliyorum
hayat bir düþ deðil sevgilim seni kaybettim
boyut ötesi rüyalarým da yok düþlerimse hep yoksun
benim ellerim hiç fýrça tutmaz üstelik Van Gogh da deðilim
sadece karanlýða sadece sensizliðe sadece unutulmuþluða
sadece kara topraða yazarým
kanýmla þiirlerimi
-affet sevgilim