taşların sessizliği

ve bir el arayan sessiz çiçek
koparýp koklayacak bir el þimdi
bir yara iziyim fabrikanýn soðuk teninde
þu yeþil umut saçtýðým grev gecelerinin direniþinde
doludizgin yýlký atlarýyla taþýdým mayýs meydanlarýna
türküler ki, gücü onlar, gittikçe büyüyen yüreðimin
türküler ki artýk onlarda isyan var öfke körüklüyorlar
kaçýncý nallarý dikiþimdir bu kim bilir
ama artýk küllerden doðuyoruz
tarih yazan çocuklarýmýz var.

ses ver bana, kaçýncý katýndasýn göðün
iþte orda
kafesleri omuzlarýnda dev kuþlar yetiþtirip
deri bir takým giydirmeliyim sana aslan postundan
ve camlarý kanlý bir ev örümcekli çatýsý
o kemik yarasa diþlerinden çýt yok
sessizliðin yanmýþ teninden anlarým öfkeni
dallarýný aþkýn yaktýðý þu bir zakkum aðacýnda
yarýnlara býrakýlmýþ bir sevincimsin gülüm.

Sosyal Medyada Paylaşın: