Ütopik de olsa, Kafdaðý ardý masallarý gibi, aþk masallarýnýn bir yerinde güne seninle uyanmak ne güzel olurdu!
Koca bir kentin sokaklarýný, meydanlarýný, parklarýný dolaþmak mesela.
Hadi... Ver elini gidiyoruz. Dünyanýn dört bir yanýna aþk ve sevgi ekeceðiz. Belki bir gün Tayland’da safari, belki Venedik’de gondolla gezeceðiz. Kim bilir belki Avusturya mahzenlerinde yýllanmýþ þaraplar içeceðiz!
Özünde sanat, tutkulu bir aþktýr deyip; Floransa, Viyana, Ýstanbul, Barselona, Londra, Berlin, Paris, Atina’yý adým adým gezeceðiz!
Nasýlsa bir masalýn en çýlgýn kahramaný sen ve ben deðil miyiz?
Baktýk ki mutlu deðiliz, gizlice gecenin koynuna girip, deliler gibi seviþeceðiz.
Ah be uyuz. Bu ne tutku? Seviþme deyince, inanýlmaz bir duygu sardý içimi. Vallahi umrumda deðil! Düzinelerce çocuklar yapacaðýz. Varsýn çocuklarýn iþgaline uðrasýn dünya. Çocuksuz bir masal ne iþe yarar ki zaten? Dünyayý güzelleþtiren çocuklar, sanki ütopik bir masalý mý kirletecek?
Sence de muhteþem olmaz mýydý? Düþünsene! Ýki deli sevdalýnýn meyvesi milyonlarca çocuk, iþgal ediyor dünyayý! Ne savaþlar çýkýyor, ne de aþka açlýk!
Her yer cývýl cývýl. Birisi karanlýðý aydýnlatýrken, bir diðeri sanatý öðretecek aymaza, yobaza!
Tiyatro mesela. Resim, Heykel, Ya da edebiyat. Ve tabii ki þiiri! Kulaða ne hoþ geliyor sokakta oynayan çocuk çýðlýklarý deðil mi? Onlar bizim eserimiz!
Tam da gurur vesilesi. Böylesi güzel masalýn bir yerinde biz de varýz!
Nihayet dünyanýn dört bir yanýný dolaþtýk, her ülkede, her sokak giriþine, sevgi adlý binlerce çocuk ektik! Ve mutlulukla karþýlaþtýk!
Sahi farkýnda mýsýn balým? Birçok coðrafyada, Ordularýn, Diktatörlerin iþgaline tanýklýk ettik. Ama gülünce, gözleri parlayan çocuklarýn iþgaliyle henüz karþýlaþmadýk. Bu yüzden, gel de masalý bitirelim.
Gökten üç elma düþürelim. Biri sana, Biri bana demeyi çok isterdim! Yazýk ki hak etmedik. Bu yüzden demiyorum!