İzbe

izbe bir þehri kucaklýyor yüreðim
bu akþam rýhtýmlar sessiz
kalabalýklar erken çekilmiþ içeriye
yedi tepede yediveren gül hasreti
yüzün tunç gibi doðuyor þehrimin üzerine

telaþýný erken toplamýþ kentin sakinleri
bir ben kalmýþým tenhasýnda þehrin
yokluðun bir sýr deðil artýk
sokaklara düþen evlerin gölgeleri
yüzüme portre çiziyor hasretini

bu akþam voltalar burgu
kelimeler gemici düðümü boðazýmda
dudaklarýma vurulmuþ susmalar
sürgüsü çekilmiþ tüm sözcükler
yokluðunu yamalýyor içime

genzime tuzlu su kaçýyor
kule bakýþlarýn düþerken aklýma
sen gittin...
bu akþam anlamsýz dalgalar,
limansýz denizleri dövüyor

yalpa bir rüzgar vira esiyor
gözlerimden sýyýrýp tuzlu suyu
yanaklarýmýn çukurlarýna deviriyor
anlamsýz bir boþlukta
gözlerim kapalý dünyaya
sahil bildiðim sahil deðil
insan yüzemiyor gözyaþýnda
Sosyal Medyada Paylaşın: