Adı Eylüldü

Adý Eylüldü
Ansýzýn beni yarý yolda býrakýp giden,
Güneþimi çalýp karanlýða atýveren,
Uçurum diplerine yaklaþtýran,
Umutsuzluk fidanlarýný yüreðime ekiveren,
Arkamdan vuran kahpe kurþunun adýydý…

Adý Eylüldü
Çölde susuzlukla sýnava alan,
Büyümeyen yüreðimi yalnýzlýða býrakan,
Aniden esen bir rüzgar gibi esen,
Anlamý olmayan yoksunluklarý bana býrakan,
Yapayalnýz þekilde beni benden alýveren,
Sesime yanký vermeyen uçurumlar kýyýsýnda yürüdüðüm bir zaman,

Adý Eylül’dü,
Hazandý,
Hüzün kokuveren,
Kandil ucunda umut yanan,
Kapkara ýþýðý olan,
Yaz sonrasý, hicran ertesi
Yüreðimin susuz kalmýþ örtüsü
Gözyaþýmýn sesine ses olan segahýn adý…

Adý Eylüldü
Ýçimde yedi uyuyanlar býrakýveren,
Yüreðim daðýlýþý,
Yüreðimin kýrgýn hali
Ellerimde sahipsiz þiirleri býrakan…


Sosyal Medyada Paylaşın: