İLK KADIN SENSİN
ÝLK KADIN SENSÝN
Þöyle yüreðime kývrýlda,
Dilim döndüðü kadar sana kendimden bahsedeyim,
Saçlarýný ruhuma serpiþtir ki,
Kokunla canlanýp,virane olayým,
Cenneti her ne kadar yaþýyor olsam da senle,
Sen yine de nefes ver ki ölmediðimi bileyim…
Senden sakladýðým pek bir þey yok aslýnda,
Siyaha adanmýþ,siyahlý geceler yaþadým,
Karanlýk gecelerde soðuk sokaklarda,
Ne yapsam düþmedi yakamdan bu kadersizliðim,
Yazýn baþýma kar yaðdý söyleyemedim,
Dostum dediklerim puþt çýktý göremedim,
Adam dediklerim madam çýktý farkedemedim,
Kýsacasý demem o ki,
Senden önce ben hep kýþtým…
Yalan yok tandýðým ilk kadýn sen deðilsin,
Üþüyoruz diye el uzatanlar oldu inandým,
Edepten dedim korudum kadýn dedim,
Sonrasý mý sonrasý zaten belli,
Türkçesi,
Ne kadar inandýysak o kadar yedik mermiyi…
Seni yaþadýktan sonra anladým,
Kadýn bedenini deðil yüreðini sunan,
Kadýn gözleriyle konuþan,
Kadýn varlýðýyla Cenneti sunan,
Kadýn adýyla þiir yazdýran…
Seni yaþadýktan sonra anladým,
Kadýn herkesin yetiþeceði çiçek deðil,
Kardelen gibi güneþe sadýk,
Berivan misali ölüme yakýn,
Nazlýcan misali yüksek daðlarda,
Uzaklarda olan…
Uzun lafýn kýsasý,
Seni yaþadýktan sonra anladým ki,
Tanýdýðým ilk kadýn Sensin…
Mehmet YETEK
03.09.2023/Reyhanlý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.