NÛR U CÂN

Kemâlde imbikten süzülmüþ asâlet hüsn-ü sîret u sûret olmuþ matlûb sana
Zevalde ifritten sadrolmuþ adalet hüzn-ü say u gayret olmuþ tâlib bana

Rahimlere düþen nurun ala nur, alemlere rahmet, insanlýða hidayete delalet, ümmete hususî hayra raðbet ‘Reðâib Kandili’miz mübarek olsun.

Mahbubu’l-meh-likâ çeþme ziyâ
Ger bîvasýl ne çeþme, çeþme ziyâ
Muhip eger kâil gelse habibin sezâ i ezâ
Muhip oldur ki gele o habibe ferah-fezâ

Maþuklara þeb i hicrin seheri var mý ki
Niçun uyadýr kendin o hâl çün nevm i mevt

Bu imiþ dedikleri ariflere kýssadan hisse
Kýssa bu ise ne yapsýn düþmezse hisse


Ne mende var sabr u sükûn bu tende can rahat olur
Ne sende var vefa i zerre bu Nûr u cânan rahat durur
Osmânî der gel etme eyleme cânan, böyle iþveyle kalýr mý hiç yegâne bu cân
Cân bulmak isterse Nûr, cân verse cânýn kalýr mý bigâne bu cân

Cânaný eder vefa cânýndan görse de cefa
Cânýna siner mi cefa, lütfunda cânanýndan vefa

Canan nisyandadýr bilmez vefa i dil nedir, sanýr Ýstanbul içre bir semt
Kelâmý olur nâdân u bed, lâtifesi zemheri, yýkýlýr dide i bent

Cânla cânan, cânlar olmaz, bir cân olsa
Ne cân kalýr ne cânan, iki can yoksa
Ehl-i habîb isen terk-i cah et mahbubun bulasýn
Ehl-i sâlib isen fekk-i haç et mabudun bulasýn

Ya Rabbî inen þu rahmeti rahman yaðmur olup alem nûr, topraða cân olup düþmez mi
Ya Rabbî anýn hakir kuluna da ismi rahmet i rahmandan o bir Nûr cân olup düþmez mi

Bilmem ki sahib i rûy-ý hûb musun ey hûbbu’l-hûbbân
Yoksa de ki mene ondan efdal sahib i sîret i hûb musun


Kazipmiyem mi ki Ýsmail aleyhisselam gibi ispat ý ikrar ý itaat ý aþk idem
Sadýkmýyem mi ki Ýblis aleyhillâ’ne gibi isyan ý inkâr ý itaat ý aþk idem

Güzel sahibinden, güzele özelsin, güzelsin güzel
Her güzelden güzel bu gözler, o gözleri gözler
Herkesin sevdiði kendine güzel der nakifayet sözler
Közler gibi gözler ve sözler, her þey bende seni öz(et)ler

Derdin ne ise dersen dertlenirsin
Dert neymiþ dedirtirsen dert edinirsin

Candan geçmeden canana kim kes hiç olur mu ki vasýl
Olsa asýl usûl hasbi, o vakit vusulden ne olmaz ki hasýl

Say u gayret et Allâh üçün hüsn ü aþkla sen ümit kes mâsivâUllâhtan
Hüsn ü aþk ister isen say u gayret senden himmet mârifetUllâhtan

Âþk istese âþýk dide-i eþk-barla gele âþýka
Âþk-ý tahassür eylese belki teessür gele mâþuka


Kim ki ko görülür deðiller yaḫþý deyiþiller anda üzden aparýr
Men ki lakin deyirem üzden öte gönüle çok yol var anarý

Ey derviþpiþe istemezmisin ki bu sevaptan sen de bir hisse
Gel sen de bakma o zahir veçhe çūn dünya yalancý bir kisve
Aldatmasýn seni bir iki riyakâr amelle rayi bir kimse
Bak hele gör sen ondan içre hazineye malik viraneler var

Ey Nûr-ý Ayn, sanma ki Osman Zinnûreyn (r.a.) yek asrý sa‘ādette bulunur
Devr-i felek yazdýysa eger bir Nûr cân Osman olur her devir ḫalḳolunur

Sanma sultaným her hicret eden belki ol muhācir olur
Belki kim anýn niyet-i hicreti neyse anda mehcūr olur

Güzelsin güzel
Bilmem ki Ýstanbul mu güzel yoksa sen mi güzel
Fâtih miyim ki fethi mûbini gözler gibi gözler
Amma dildarým aþk ayný aþk, çeþmi giryan bu sözler
Meni de Ýstanbul içre fetheyledi o müѕennā ahu gözler

Sosyal Medyada Paylaşın: