hani o çocukken çýplak ayak koþtuðumuz yarý asfalt yollarda tuttuk sanýrdýk ya ay’ýn elinden gezinip dururduk oradan oraya
çalýnca açýlmayan çekince kapanmayan kapýlarýmda birikirdi ayakaltý lekelerim her tondan birer azar acýtmazdý canýmý hiçbiri gökyüzümü benden çaldýklarý kadar
öyle ya insandan geçilmeyen onca kalabalýkta yalnýzlýk da neyin nesiymiþ son günlerde okuduðum yazýlmayan her þeymiþ kucaklayýp sarýlarak söylediðim düþ ninnim hiç durmadan yavrulayan hüzünlerimeymiþ
duyumsuyorum kendimi daha vakit erken ’’gitme’’ derken düþlerimin içinden geçirdiðim maviliðim bir alev harmanýna dönerken
EbRuAsya//
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rû // Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.