Bu gece çok hüzünlü, bu gece gök aðlýyor, Dýþarda yaðmur sesi, aldým kaðýt kalemi. Ýçim yine dopdolu, gönlüm yine çaðlýyor, Bilmem nasýl diyeyim, içimde ki elemi?
Bir deniz var önümde, dalgalarla savaþtým, Yelkenlerim kýrýldý, bir kýyýya yanaþtým, Kendimi orda gördüm, kendimle hesaplaþtým, Yüreðime kondurdum, hüzün süslü jale’mi.
Gönül daðýma baktým, yaz kýþ kar’la süslenmiþ, Sevgi kanýmý içmiþ, dirhem dirhem beslenmiþ, Bülbül bende lal olmuþ, kurt kuþ her dem seslenmiþ, Hasret beni kemirmiþ, içten yýkmýþ kale’mi.
Titriyorken ellerim, zaman sanki durmuþtu, Bu gece yaðan yaðmur, beni benle vurmuþtu, Geçmiþim hiç geçmemiþ, bana pusu kurmuþtu, Öyle ya ondan aldým, bu taþýnmaz çilemi.
Ve þimdide gurbette, yeni bir düzen kurdum, Boþuna emek ettim, gönlümü boþa yordum. Bir an halime baktým, þöyle bir soru sordum, Boztepe’yim bu elde; Garip ölem...Öyle mi? Sosyal Medyada Paylaşın:
Nahil BOZTEPE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.