Ne güzeldi,ne hoþtu bakýþlarýn Narin ellerin vardý,sýcaktý yüreðin Ne zaman ayrýlýk saati gelse Gözlerin çaresizliðini anlatýrdý Birden deðiþirdi rengi,kýzarýrdý Hüzün düþer yüzüne, pembeleþirdi Tüm engelleri yýkýp baþýma taç ettim seni Bugünlerde hüzün vazgeçilmezim oldu Yalnýzlýðýn her dakika kapýmda ecel gibi Pusuya düþürmek için beklemekte Biliyor musun en çok da bu koyar bana Seni severken ölümü bile sevdim Ben gözümdeki yaþ ile bastým baðrýma Okyanus deltalarýnda boðulur yüreðim Bir fýrtýna çýkmýþçasýna, savrulur bedenim Soldu,yüreðimin yediverenleri boynu bükük kaldý Bir baþýma kaldým,yerle bir oldu anýlarým Ben seni severken dünyayý da sevdim Kendime bile dar gelirken kalbim Tahammülsüz anlarda bile seni düþündüm Her þeye raðmen sevdim seni Senin olmadýðýn bu koca bir kente Meydan okuyup kafa tutabilirdim Patlamaya hazýr bir volkan gibiydim Seni severken hiç yorulmadým Sen yaþam kaynaðýydýn Sensiz ölmeyi hiç düþünmedim Çünkü sen ölmezliðin ta kendisiydin YEÞÝLIRMAK Sosyal Medyada Paylaşın:
YEŞİLIRMAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.