KİTAPLARDAKİ HAYAT
Yýllar önce öðrendim hayatý, ben
kitaplara sayfa sayfa iþlenen hayatýn,
gerçek yaþamla hiç ama örtüþmediðini,
romanlarda,þiirlerde okuduðum insanlarýn
tozpembe hayalden ibaret olduðunu
çok geç kaldým gerçeði yazan binlerce kitabýn
kütüphane arþivinin tozlu raflarýnda unutulduðunu
kelime oyunlarýyla kraliçe süsü verilen annelerin
ðülüþlerinin þafak vakti açmadan solduðunu
siz söylemediniz ya, ben öðrendim çoktan
çok önceleri öðrendim hayatý, ben
gerçek hayatýn binlerce acýya gebe olduðunu,
kitaplardaki hayatýn,sezeryan doðduðunu,
resimlerdeki gülün zemheride donduðunu,
þatafatlý köþklerin gerçekte gece kondu...
lüks arabalý ailelerin aslýnda yaya kaldýðýný
kelimelere gizlenmiþ iyi giyimli fabrikatör babalarýn
gerçekte kambur belli birer hamal doðduðunu
siz söylemediniz ya, ben öðrendim çoktan
yedi yaþýnda öðrendim hayatý,ben
resimlerle hülyalara daldýran masallarýn
acýmasýz gerçek yüzünü soðuk sokaklarda hissettim
parkta oynayan çocuklar vardý ya bakýp görmediðin
son zil çalýnca, hayalleri kaldý o süslü sayfalarda
sahte umutlar daðýttýnýz masum çocuklara,
oksuz ve kalkansýz saldýnýz harami dolu sokaklara
klavye delikanlýlarý söylemedi,dikenler þaçýlýydý yollara
sayfa sayfa þýmartýlan sahte hayatlý çocuklarýn
gerçekte bedavaya çalýþan birer figüran olduðunu
siz söylemediniz ya, ben öðrendim çoktan
yýllar önce öðrendim hayatý,ben
kitaplardaki hayatýn hepsi sanal bir tiyatro oyunu
hayatýn aðýr yükü acýmasýzca ezdi küçük boyumu
ilk okulun tozlu sýralarýnda söktüm ben okumayý
çileli okul yolunda bilir misin mekik dokumayý
keþke resimlerle baþbaþa kalsaydý hayallerim
ben ki hayal þehrin hayalperest figüraný
sormadým deðil kendime bu hayat acaba fragman mý
okuduðum her sayfada dizlerimim üzerine çöktüm
toz pembe hayatlarý heceleyerek anlamaya ramak kala
gözyaþý döktüðüm zamanlar hala aklýmda
yaþayarak söktüm ben, hayatýn zor olduðunu
siz söylemediniz ya, ben öðrendim çoktan
çok zaman ðeçti öðreneli hayatý,ben
anladým ki madalyonun tersindeki yaþam, kaderim
derste uyuya kalmak,teneffüste gol atmayý düþlemek...
okulun etrafýnda özgürce koþmak tek hayalimdi benim
bakkaldan sakýz almaktan öteye gitmedi zaferlerim
özel þoförüm yok ki,ýslak çoraplý üþüyen ayaklarým var benim
silince yepyeni oldu mu hiç senin okul defterlerin?
dedim ya ben gerçek hayatý okumayý söktüðüm gün...
siz söylemediniz ya, ben öðrendim çoktan
yýllar önce öðrendim hayatý,ben
insanlarýn acýmasýz yüzünü bir bir günlüðüme yazdým
sabah serinliðine göz ucuyla bakabildim,güneþin doðuþu ne ki,
sen ne yazarsan yaz,ne çizersen çiz, ne dersen de...
avuçlayarak tattým ben hayatýn sönmeyen közünü
belki de ondandýr esirgemem,hak edene söylerim sözümü
hep anlatýrsýnýz ya yazýp çizerek dünyanýn düzünü,
ne çok insan tatmakta bilir misin yokuþun acýlý özünü?
þimdi al bir kaðýt kalem nasýrsýz narin ellerine
yazmaya baþla madalyonun arka yüznü...
siz söylemediniz ya, ben öðrendim çoktan
belki de yeni bir figüran görür bana duyurmadýðýn sözünü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdullah ALTUNKUP Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.