Ey geceyi gündüze, gündüzü geceye devþiren güç merhaba! Yerküreden selam gönderip, ellerinden öpüyorum. Ama bir tek þeyi merak ediyorum!
O da þu; neden nefreti sevgiye, savaþlarý barýþa devþirmezsin?
Her þeye kadir olan sen, ol dediðinde olduran, keyfince zelzeleler yapýp yerküreyi sallayan, dalgalarý coþturup, t’sunamiler yaratan sen; aþký aþk gibi yaþamaya neden izin vermezsin?
Gücün yetmez mi aþka? Aþk senden daha mý güçlü? Ya da aþký yaþatmamak için, sevgiyi yeþertmemek için, nefreti, ayrýlýðý, özlemi körükleyen Þeytan mý kafaný karýþtýrýyor?
Eðer Þeytan körüklüyorsa, sakýn ola, ona kanmayasýn!
Çünkü insanlar; sadece aþk ve sevgiyle çoðalýp mutlu oluyor!
Yandaþlarýna sakýn inanma! Onlar çýkarcý, onlar sahtekar!
Ben ise, sýradan bir þâir, bana da inanma!
Ama yalvarýyorum. Sakýn ola, yandaþ görünenlerin, sana söylediklerine aldanma!
Benden söylemesi! Çünkü insanda Tanrý aþk, Aþk ise, Tanrýnýn ta kendisidir! kimseyi kandýrma! Saygýlar!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.