İkinci şansların adamı değilim...

" Ben,
çiçek seviyorum diye,
kendini,
gül gösterme,
çabasýnda olanlar var...
Oysa ben,
þiirlerimi,
hep kaktüslere yazarým.
Güllere bülbül gerek,
bense,
sessizliðin sedasýna hayraným.
Ýçimde yaþar,
içime kanarým,
dýþýma vurmaz sevgim benim.
Öyle sýradan deðilim,
dilimde,
cam kýrýklarýndan gerçekçer,
yüzümde tebessüm,
gerektiðindedir.
Öyle uzun boylu,
aþk sözlerine nefes vermem,
kendimi tanýr,
haddimi bilirim.
Saygý duymadýðýmý,
sevdiðim görülmüþ þey deðildir.
Haz etmesemde,
herþeyin yaþama hakkýna saygýlý,
kendime yaklaþtýrmayacak kadar mesafeliyimdir.
Duvarlarýmý aþmak zordur benim,
aþabilene "aþk" olurum,
aþamayan zaten yolunda...
"aþk" olduðum herkes’e ilk söylediðim,
’benim kalbim camdandýr, kýrýldý mý bir daha toplanmaz’
Ýkinci þanslarýn adamý deðilim.
Doðrudur,
bu yüzden kayýpetmiþliklerim vardýr,
inkar etmem asla.
Çekilip köþeme çok seyrettim,
bir kere,
beni kýrdýktan sonra gidenlerin,
amansýz göz yaþlarýný.
Ve hiçte merhamet etmedim.
Baþtan uyarýlan af edilmez þiarýný hep yaþadým.
Sevemiyor deðildim,
lakin,
yamalý donla büyüyen çocuk da deðilim,
bizde kýrýlan atýlýr...
__þairþizofren__
Sosyal Medyada Paylaşın: