“aklýma geldikçe gözyaþý döktürür yolumu bekleyen orada deðil; burada! gördüm, sarýldýk seninle þükür.. doyduk sevdamýza, erdik muradýmýza bile bile aldýk sözde hanýmefendi birini keþke evlenmemiþ olsaydým da yýllar, yýllar evelden beri kaç çocuðun olursa olsaydý da sarýlsak, kollasaydýk birbirimizi yine de þükür; sen böyle onurlu çocuklarýn kendi ayaklarýnýn üstünde mutlu Irazca anamýn adýný verdiðin Rahmetli Deli Mustafanýn gelini bunca sevdaný hak edecek ne yaptým ki beni hep yüceltmiþsin ya ben senin için ben senin için hiç bir þey yapamadým Ayþedudu” “-!” “keþke eþim, yavuklum ol diyebilseydim sana bir gelecek vaad edebilseydim varsýn yýllar geçmiþ yýpranmýþ, yaþlý olalým beni gördüðüne sevindin “gel” dedin ya! bana yetti; saðsýn saðlýksýn ya yüzümüzde hep tebessümle uyanalým birlikte uyanalým sabaha!” dilerdim . “yarýn gidiyorum, ama bu senden gitmek deðil içimde gözlerinin sýcacýk pýrýl pýrýl sevinci ömrünce; seni her gittiði yere götürdü bu Ýsmail bilmedi, merak etmiyor baþka gözlerin rengini” . “kalbimin; tebessümünden baþka duasý olmadý senden yana bil ki bu ömrümün son yolculuðu senin anlayacaðým “kelek bozumu”m sana kavuþtum ya çok þükür Allahým’a caným bin kere kurban senin yoluna, Ayþedudu caným feda olsun Ayþeduduma Ayþedudum!” ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.