Hayat mektebinde, Kabuk baðlamýþ yaraya inat nefes almayý, Karanlýða inat, Bir mum ýþýðýnda yaþamayý öðrendim . Öðrenemediðim tek bir þey vardý; Unutulduðumu bile bile Ölümüne severken unutmayý öðrenemedim.
Kuru ekmekle, Tuza banýp karýn doyurmayý, Sýrtýmdaki kamburuna inat Hayatla her an savaþmayý öðrendim. Öðrenemediðim tek bir þey vardý ; Gelmeyeceðini bile bile Yetim yüreðimle sensiz yaþamayý öðrenemedim.
Her karanlýk geceden sonra Aydýnlýk bir sabaha uyanacaðýmý, Nehir olup aksa da gözlerim Bir gün güneþle kuruyacaðýný öðrendim. Öðrenemediðim tek bir þey vardý; Dönmeyeceðini bile bile Mavilere sensiz kanatlanmayý öðrenemedim.
Severken unutmayý Bir türlü öðrenemedim.. Tek kusurum buysa; özür dilerim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismailsarigene Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.