BÎCAN KALDI UMUTLAR..

Ayak basmak ne mümkün, uzaktan bakacaðým,
Hicran cayýr cayýrdýr aþkýn kumsallarýnda.
Büyülü bir ilmektir boynuma takacaðým,
Sultan olup kalmýþým sevda masallarýnda.

Ömür boyu meyusca yaþayacaksa eðer,
En sýcak mevsimlerde üþüyecekse eðer,
Muhabbetle firkati taþýyacaksa eðer,
Ýsyan bile mahzundur aþýðýn dillerinde.

Gözlerim bu hüzünle ne beyazda ne akta,
Hayat filizlenir mi çorak, yasak toprakta?
Akýllarýn hayrete ram olduðu sokakta,
Ýzan kör ve saðýrdýr sevdanýn kollarýnda.

Tek bir ýþýk olsaydý sular siyah akmazdý,
Kör baltayla doðransam sesim dahi çýkmazdý,
Seni bana sunsalar güller katran kokmazdý,
Bîcan kaldý umutlar vuslatýn yollarýnda.

"Bütün dünya bir yana..." diyorsun da sevgilim,
Lakin aðyar seninle ben sensizim ne elîm,
Taþýmasý imkansýz yükle büküldü belim,
Derman, dertli, bîçare hasretin ellerinde.

Mest olup dinlediðim bestenin ahengi yok.
Kalbimdeki tufanýn kainatta dengi yok.
Gölge nedir unuttum mehtabýnsa rengi yok.
Üryan güneþim ayýým gurbetin çöllerinde.

Engel olmak ne mümkün saðnak saðnak yaþýma,
Özleminle ermiþim sanki ben bu yaþýma.
Sana mübtela olan bu kederli baþýma,
Kurban olmak düþüyor ismail hallarýnda.

Muhabbet tezgahýnda sen ustasýn ben çýrak,
Teselli edemessin, beni halime býrak.
Gonca feryat içinde sarardý soldu yaprak,
Hazan vurmuþ baðlarý gönlümün illerinde..


ZÜBEYDE VARLI ÝSTANBUL..


Sosyal Medyada Paylaşın: