VASİYET

Herkes gibi ben de deðilim baki,
Vakti geldiðinde yoklasýn beni.
Zamaným tükenip emr-i hak vaki;
Olunca Azrail haklasýn beni.

Ýþte vuslat günüm, görün toyumu,
Teneþire uzatsýnlar boyumu,
Konu komþu ýsýtsýnlar suyumu;
Birkaç salih mümin, paklasýn beni.

Sala konup kabristana varýlsýn,
Musalla önünde safa durulsun,
"Nasýl bilirdiniz?" diye sorulsun;
"Ýyi" deyip dostlar, aklasýn beni.

Ýþte kabir evi, yeni bir konuk,
Sað yana yatýrýn, kýbleye dönük,
Kapýlar kapalý, ýþýðý sönük;
Cemaat oraya saklasýn beni.

Ayrýlýðým yüreklere dokunsun,
Sevenlerim acý acý yutkunsun,
Dualar edilsin, Kur’an okunsun;
Yakýnlarým biraz, beklesin beni.

Kimse ne aðlasýn ne feryad etsin,
Mevla’dan dileðim, ruhum þad etsin,
Eþim dostum unutmasýn, yâd etsin;
Hayýr duasýna eklesin beni.

Ziyarete gelir belki her cuma,
Görünce duygular geçer hücuma,
Beyaz güller diksin yâr baþucuma;
Akgül’üm diyerek koklasýn beni.

Kemal AKGÜL
Sosyal Medyada Paylaşın: