Eserden Müessire

Öyle mahzun garip durma,hakka eyle niyazýný.
Sil gönlünden hezeyaný,kýrýk dökük enkazýný.
Hakka yönelip huþuyla,kýlarak farz namazýný
Seher vakti uyandýnda,nur gönlüne yaðmadýmý.

Aç ellerini de arþa,ne istersen haktan dile.
Son bulsun dünyalýk derdin, son bulsun kederle çile.
Hak tecelli eylesinde ,gönlünde varolsun þule.
Arzuhali bildirdinde,gökten rahmet saðmadýmý.

Gönül penceren arala,eyleyerek köþkü cennet.
Bir isterken binbir olur,artar icar ile servet
Þükrederken her haline,þükre verip binbir nimet.
Mal mülk verip hazineden,dünyalýðý yýðmadýmý.

Yokluk günler unutuldu,hani baþýný kaþýrdýn.
Unuttun da hak yolunu,doðru yolunu þaþýrdýn.
Rab verdikçe azar oldun,son damlayý da taþýrdýn
Fani dünyaya sýðdýnda ,hak gönlüne sýðmadýmý.

Her gün kahýr her gün isyan,yüreðinde þükür uzak.
Ruh bedeni terketmiþte ,baþta akýl-fikir uzak.
Seccade mahzun köþede,niyaz uzak, zikir uzak.
Rabbe eyledin niyazý,gecene tan doðmadýmý.

Bak aleme türlü türlü,çeþit çeþit tüm tabiat.
Sen hakka eyle niyazý. Sen malike eyle biat.
Bitmez vesvesenin sonu,nedir gönülde bu inat.
Sen rabbe teslim oldu da ,hayýr gökten aðmadýmý.

Sosyal Medyada Paylaşın: