“bi de biliyonuz mu beni sevindiren en mö(h)üm þey neyidi, cýðara denen o zehir zýkkým meredi iþmeyodu besbelli “çok þükür” dedim, “bin þükür” soluðu, teri, gül gibi zatin oldum olasý hiþ bi-þiyi benzemez-idin ellerinkine i(n)sanýn deyen i(n)san, nasý(l) zevdalanma(z) böylesine . de! bek ikrah kokarlardý önüþkü hortlayasýcalarýn hepiciði yiðir yiðir, iþmeden gedesicelerin alayý da tiyrekileridi evel-evelden tiyreki gýsmýna ifrit olurun; bu öyle deði(l).. aklýmdan hiþ çýkmazdý, Ismayýlýn burcu-burcu kokusu kim bili(r) belki zevda dediklerinin duzu-büberi buyudu . “o” gözel Ismayýl’ýn zevdasý uðruna ömrümü tükettim “Yalan Dünne gözüynen göreyin”, bi(r) sarýlayýn derdim “baþga hiþ biþiycikler isdemen” deyelek dova ederdim bi habarýný alayýn, bi ðöreyin, bi sarýlayýn var mý tahasý neye baþga biþiler isdemedim ki, hay eþþe(ði)n eþþek gafasý . demek ki doalarý gabil ediyomuþ, çok þükür, Gözel Irapbim gabil olca(ðý)ný bilseydim hiþ baþga biþiler dileme(z) miydim hiþ deðilise bi on sene eveli, gelseydin olmamý(ydý) ðözelim hani beni(m)ki benden, onunku ondan getmeden, deseydim..! bayram ederdim bayram, yeterdi ömürde bi bayram edeydim . bayram etdim, gene de bayram etdim.. etdim emme ne fayda ossun, ossun varsýn ben gene de murazýma erdim, en sonunda çok þükür, bi deði(l) bin, yüzbin kere, hesapsýz þükür Allahýma “körün isdediði bi ðöz, Allah verdiði ikiðöz” demiþ, eveli biri ahir ömürde Ismayýlý ðördüm, gavýþdým say taha ne isderin ki . baþgasýnýn murazý ne bilmen ben hep bunu diledim Irapbimden “-Ismayýlýmm seni bi kere göre(yi)n” dedim son nefesimi vermeden doya doya bi sarýlalým” derdim her dovam da amin demeden sarýldým, iþde sarýldým.. emme valla billa doyamaya doyamaya, gý i(n)san nasý(l) doyar zevdasýna, i(n)san doyabilir mi Ismayýlýna . o ne düþünür, neyderdi, ne derdi bilmen de, ben can havliynen, sanýsýn son nefesdeymiþin gibi yalvardým, dutdum ellerinden “sýmsýký” sarýl dedim, taha sýký sarýl bana, kemiklerimi gýr ulen” senden yadiðerin ossun gömgök morarsýn, gýrýlsýn her yannarým, gýrýlsýn gaynamasýn, yatalak galayýn, yeterki sen gýr Ismayýlým.. . kaþ giþiye satýldým, kaþ gocaya vardým, beni kaþ giþiler ðaçýrdý emme hiþ biri beni sarmadý, hiþ birini senin gibi içim almadý geldi-ðeþdi hiþ biri de; ne çocuðunun ne de benim adýmý anmadý içimden gele-gele ben de hiþ birini anmadým, hayalýna sarýlmadým emme “sen sarýl, gucukla beni..” senin olayýn bidenem Ismayýlýým gara zevdam, yavýklýým” “-ben ömrümce kendimi sana sakladým”
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.