APOLLON VE DAPHNE (KARA-10)
Daphne(Dafni), Phyton(Piton),Gaia (Gaya)
Aldým nevaleyi, koyuldum yola,
Acaba ne anlatacaktý bu gün bana.
Çaldým kapýyý ,açtý Kara,
Girdim içeriye oturduk masaya.
Üç beþ lakýrdý, gözüm onda,
“Haydi “ dedim “baþla artýk anlatmaya.”
“Anlatayým sana bu gün Apollon ile Daphne’yi,
Boþ kalmasýn sende doldur kadehleri.”
En yakýþýklý tanrýsýymýþ Apollon, Olympos’un
Oðullarýymýþ Leto’yla Zeus’un.
Þöyle baþlar efsane; dev bir yýlanla karþýlaþýr Apollon,
Bu canavar Toprak Ana Gaia’nýn oðludur, adý Phyton.
Kehanet mabedinin bekçisiymiþ, vermiþ Apollon cezasýný,
Varmýþ pek çok hatasý, attýðý üç okla öldürmüþ , bu canavarý.
Apollon çok iyi bir okçu, böbürlenirmiþ kendisiyle,
Bir gün rastlamýþ Afrodit’in oðlu Eros’a,, uçarken göklerde,
Alay etmiþ, küçümsemiþ; "Ok ve yay, yakýþmýyor eline,
Onlarý benden daha iyi kullanamaz hiç kimse."
Hem üzülmüþ hem de sinirlenmiþ genç Eros bu sözlere,
Yemin etmiþ giderken, Apollon’a bunun bedelini ödeteceðine.
Günlerce düþünür Eros ne yapacaðýný,
Öyle bir þey yapacakmýþ ki, söndürecekmiþ Apollo’nun havasýný.
Ýki tane ok yapmaya karar vermiþ,
Apollon’u umutsuzca aþýk edecekmiþ.
Yapmýþ iki ok, biri altýn biri gümüþ,
Apollon’u bulmak için yollara düþmüþ.
Zor olmamýþ bir tanrýyý bulmak ,bir tanrý için,
Tanrý da olsa verilmeliymiþ cezasý kibrin.
Bir gün ormanda oturmuþ lir çalýyormuþ Apollon,
Daphne’de o sýralarda geçiyormuþ oradan.
Su kadar duru bir tanrýça kadar güzelmiþ Daphne,
Eros onlarý gözlüyormuþ yukarýlarda bir yerde.
Çýkarmýþ altýndan okunu, germiþ yayýný,
Hedef almýþ kendini beðenmiþ tanrýyý.
Fýrlatmýþ, vurmuþ Apollonu kalbinden,
Gülmüþ Eros demiþ "Kork benim þerrimden."
Aþýk olmuþ deliler gibi, çýldýracakmýþ neredeyse,
Tanýþmak için baþlamýþ O’na doðru yürümeye.
Eros almýþ bu sefer gümüþ okunu, yayýný germiþ tekrar,
Bu nefret okuymuþ, isabet etmiþ. Ýþliyormuþ planlar.
Kaçmaya baþlamýþ Daphne yakýþýklý tanrýdan,
Apollon yalvarýyormuþ, bahsediyormuþ aþkýndan.
"Dur güzeller güzeli su perisi, tanrý Apollon’um ben.
Aþýk oldum sana, neden kaçýyorsun benden?"
Evlenmek istemiyormuþ ,Kendisini toprak ana Gaia’ya adamýþ,
Artemis gibi bakire olarak yaþayacakmýþ.
Yorulmuþ kaçmaktan, kapýlmýþ umutsuzluða,
Yalvarmaya baþlamýþ yer tanrýsý Gaia’ya.
"Yardým et kurtar beni, baþka bir biçime dönüþtür,
Ýstemiyorum evlenmek, gerekirse beni öldür."
Duymuþ bu feryadý Gaia, karar vermiþ yardým etmeye,
Çökmüþ bir aðýrlýk vücuduna Daphne’nin, kalmýþ olduðu yerde.
Kabuklar sarýyormuþ gövdesini, topraða kök salýyormuþ ayaklarý,
Kollarý dala, saçlarý yapraklara dönüþmüþ, olmuþ bir defne aðacý.
Hayretler içerisinde kalmýþ Apollon, içini kaplamýþ bir hüzün ve acý,
Sarýlmýþ aðaca aðlayarak, hala hissediyormuþ Daphne’nin kalp atýþlarýný.
"Ey güzeller güzeli Daphne ,neden kaçtýn benden?
Eþim olman ve beni sevmendi tek istediðim senden.
Benim olmadan kaybettim seni, bundan sonra onur aðacým olacaksýn,
Yapraklarýn dört mevsim yeþil kalacak ,baþýma taç olarak konacaksýn.
Krallar, kahramanlar da takacak ,aþkýmýza selam duracak,
Þiirlerde adýmýz birlikte anýlacak."
Ýnce bir dal kýrmýþ Apollon defne aðcýndan,
Bükmüþ bir taç yapmýþ ,bir daha çýkartmamýþ kafasýndan.
Daphne dönüþerek ödemiþtir iffetini korumanýn bedelini.
Bu þekilde söndürmüþtür Apollo’nun þehvetini.
Þehvetin ve iffetin mücadelesinin metaforudur bu mit,
Duyan, okuyan, bilen herkes de olmuþtur buna þahit.
*****
Þiirimi güne layýk gören deðerli seçici kurul üyelerine ve þiiri okuyup,beðenen,beðenmeyen tüm þiir dostlarýna teþekkür ederim. Sevgi ve saygýyla...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.