HÜSRAN İKLİMİ

Hüsran ikliminde gülmedi yüzüm,
Güneþli günlerim yaþa dönerken.
Bir þifa lokmasý olmadý özüm,
Hüzün çanaðýnda aþa dönerken.

Feleðin kalemi deðdi kanýma.
Yeni dertler yazdý dert fermanýma.
Bütün sitemleri aldým yanýma,
Sabýr diye diye taþa dönerken.

Yurdumdu gülizâr sanki eskiden.
Þimdi güle hasret bu garip beden.
Özgürlüðüm oldu ruhumdan giden.
Kafese kapanan kuþa dönerken.

Acýmasýz yýllar kalbimi yordu.
Saadet gözümde canlanýp durdu.
Kader, saatini tersine kurdu,
Zemberek kýrýldý baþa dönerken.

Þikâyet etmeye varmýyor dilim.
Yaradan’dan baþka yoktur delilim.
Hayal deryasýnda titredi elim,
Dümenin ucunda boþa dönerken.

Ýbrahim Halil MANTIOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: