böyle deðil elbette
hikayedir aslýnda giyim kuþam debdebe
niyetidir insaný kýymetli kýlan
gönlündeki doðruluktur onu insan yapan
ister çamura bulansýn
ister dikene dolansýn
sanma ki kaybeder deðerini
arýnýr da yine yeniden bulur kendini
iþine gelmeyendir onu aciz gören
düþtüðü yerden
bir daha kalkamayacak zanneden
biz ki
Hak’tan hiçbir zaman umudu kesmedik
deðerini kaybeder mi hiç insanýn özü
kýymetli olan
her daim bulur hak ettiði sözü
varsýn olmasýn samur kürkün sýrtýnda
yeter bize çuvaldan bozma bir urba
ýþýl ýþýl parlamasa da hanelerimiz
gönlümüzün zenginliðine gelir
sevenlerimiz
ye kürküm ye miydi
hayat felsefemiz
altýn akça bizi
daha itibarlý mý yaptý ki
ya da en rahvan atý
çuluyla mý biliriz
seni bilen
kalbini bilir
velhasýl kelam
önemli deðil yediðin içtiðin
ne giyinip
nerede gezdiðin
karakterindir senin altýn diye yakana taktýðýn
göðsünün üzerinde gururla taþýdýðýn
gün gelir aksilikler geldi baþýna
hiç umulmadýk bir anda
çýkmazýn içine girdin
o vakit korkma
altýn yerde paslanmaz
taþ yaðmurdan ýslanmaz
aksilikler geçer
hayat normale döner
köz kalýr
alev söner
sayýsýz yol var gidilecek
öðrenmenin diyorum
ne yaþý var
ne sonu
gel
bükemediðin bileði baþýna taç et
kim kimden üstündür bilemezsin
cahilin hakkýndan didiþerek gelemezsin
iyisi mi
sen gözünü dört aç
hileden
oyundan
arkana bakmadan kaç
kedi dediðin
ciðere sinsi sinsi gelir
mertlik deðil midir
insanoðlunun gayesi
peki
ne ile ölçülür verdiði sözün payesi
neticeye bakýlýr elbette
verdiði sözü getirmiþ mi yerine
itibar dediðin hiçbir þeyle ölçülmez
kaybedilen güven
bir daha yerine gelmez
yalancý
verdiði sözden çabucak döner
yaktýðý mum
yatsýdan evvel söner
sanma ki
yanýna kar kalýr ettiði
eninde sonunda
yerle yeksan olur itibarý
haysiyeti
redfer