gönül bütün acý reçetelerin ilacýdýr
çözümsüz tarafýdýr bilmecelerin
hayal ve sevdalar
bir gün tutarlar ucundan
silkelerler çarþaf gibi
yürek çatlar
aþklar bir yana düþer
güneþ bir yana
yürek ne yandan çatlamýþsa oradan
batýysa ise batý
doðuysa ise doðu
kuzey ya da güneyden
buzdaðlarýnýn ardýndan
daha açýk denizlerinden gönlün
bir hüthüt kuþu gelir uzaklarýndan
gölgesi þafak dolu
gözlerinden yeni bir güneþ doðar
ama mutlaka yeni bir güneþ doðar
yüreði çatladýðý yerden öperek
gönülden çýkan her söz inci tanelerine benzer
gönülden çýkan her latife
baþka bir gönülde yer bulur
gönül vererek yaptýðýmýz her iþ
bir aþkýn sonucudur
bir sevgi ürünüdür
içinde aþk olmayan gönül sert bir kaya
içinde aþk olan gönül güneþ gibidir
aydýnlatýr
ýsýtýr
kelimelerini sessiz zannederiz
oysa her bir kelimesinin
bir sesi vardýr
sevildiðini duyduðu ses ile
sevilmediðini duyduðu ses
ayný deðildir
yüreðe dokunmak
ruhun derinliklerindeki acýyý görüp
yarasýna bir nebze merhem olmak
sükutunu anlamak
kelimelerin sesiyle olur
kalpler arasýndaki mesafe
ne kadar açýlýrsa
konuþurken söylediðimiz kelimelerin sesi de
o kadar yüksek çýkar
mesafe büyüdüðünde
mesafeyi kapatmak
ancak kelimelerin yüksek sesle telaffuzu ile
mümkün olduðunu zannederiz
baðýrýp çaðýrýrýz
ortada konuþmak varsa
baðýrmak yoktur derim
en güzel konuþma
sessiz olandýr bence
anlaþmanýn en güzel yollarýndan biri
kelimeleri sessize almaktan geçer
çoðu kez
yüreðimiz alarm verir
bak, gör, dinle diye baðýrýr
bazen de
ýssýzlýða doðru çekeriz kendimizi
bir derviþ gibi
susan karþýsýnda da susarýz bazen
bir süre de olsa
en iyi konuþmamýzý
susarak yaparýz
fýsýldanan her güzel söze kulak kesilerek
gönül sesimizi dinleriz
bazen çeliþkiler yumaðý olur gönül
insan ne çekerse gönlünden çeker
gönül ferman dinlemez
savurur daðýtýr
avutur teselli eder
kendini yeniler taze bir bahar olur
içindeki cevher keþfedildikçe
bambaþka bir alem olur
gönlün doðasý
dað gibi büyüktür çünkü
aradaki bað gizlidir
gönüller arasýnda ki ses
çoðu zaman
ancak fýsýltý yolunu kullanýr
kalbin atýþ hýzý bile öyle
sesini kulaklarýmýz bile duyar
gönlümüzü okþar
gönlün bir resmi yoktur
çünkü
aradaki yollarý sýrdýr
kimi zaman kalp
kimi zaman yürek olur
içinde aþk varsa yaþar
içinde öfke–hýrs varsa yaþar
gönül aþk-sevgi- nefretin evidir
çoðaldýkça kiþinin bakýþý deðiþir
sevginin
gönülden gelip gelmediðine
kulak vermek gerek
o an
kendi sesimizi
gönülden duymaya baþlayabiliriz belki
iç sesimizi
içimizden gelen geçenleri
duymaya
daha doðrusu dinlemeye
redfer