YOL GÖRÜNDÜ...
Hayaller çekiyor içine beni,
Karanlýk gecemin matemi gibi.
Sanki ecinniler sardý bedeni,
Zaman sonsuz mekân, arþýn yok dibi.
Ýlk mektep günlerim gelir aklýma,
Çantam benden aðýr bir tahta sandýk.
Þalgamcý Cumali, amcaydý bana;
Onun þalgamýndan doyum umardýk.
Bir de çörek varsa; o günüm "kebap",
Beþ saatlýk derse deðerdi bunlar.
Öðle tatilinde tam dörtyüz ahbap,
Oynaþ, kaynaþ idik, kardeþti onlar.
Sonrasý yel gibi geldi de geçti,
Kimi müzik dersi, ya matematik.
Ömrü bölüm bölüm kendince biçti,
Güne kalanlarýn pek çoðu yitik.
Ararým geçmiþte güzel günleri,
Hayaller önünde bulutlar kara.
Þükür ulaþtýrdýk güne dünleri,
Artýk yol göründü uzak diyara...
20.02.2020 (Arþiv)
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.