Dur Diyemedim
Dur Diyemedim
Bir ömür geçirdim acý içinde
Merhemi yarama sür diyemedim
Kývranýp durdum dar açý içinde
Rotayý limana kýr diyemedim
Kalemi kemale ermiþ alimler,
Hep kirli düzeni kurmuþ zalimler,
Yolda taþý görmez baþý salimler,
Bu bozuk düzene dur diyemedim.
Sus diyen olmadý çirkin dillere
Özümüz satýlmýþ yaban ellere
Damýmýz yanýnca düþtük yollara
Kervaný sahile sür diyemedim
Hakikat kapalý kutumuz oldu
Sustukça onlarca putumuz oldu
Her adým baþý bir itimiz oldu
Deðneðim kýrýldý hýr diyemedim
Kimisi oturmuþ bekler Ýsa’yý
Ezbere taþýyor onca kýssayý
Yerine koyan yok zýrhlý asayý
Bir türlü kendime pir diyemedim
Hoþoðlu, nefsini ilimle doyur
Kendinden konuþma, vahiyle buyur
Eðriyi, doðruyu he daim ayýr
Her yanan ýþýða Nur diyemedim
Mustafa Hoþoðlu
13.08.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.