ben erenlerin eremediği o son sır'rım...

Bir resim,
bir þiir,
bir yazý,
bakarsýn bazan,
erenlerin eremediði o son sýr’rým.
Ressamýnýn,
biçtiði sürede ki,
zamanla kendini tamamlayan o tual benim.
Þairin son yazdýðý,
kelime,
o kafiye ye sýðmaz,
düzensizlik þahý benim.
Dikiþ tutmaz,
cümlelerim,
ben,
bana öðretilen,
doðru ve yanlýþlarýn,
bedeliyim,
cesedime.
Yazarýnýn bitiremediði,
silip-silip,
düzenlediði,
kaderi,
belirleyen kalemin,
silgi ile yaþadýðý aþk benim.
Ben meçhul,
ben fani,
ben deli,
ben ilahi,
ben erenlerin eremediði o son sýr’rým.
Doðruda benim,
bana,
yanlýþta.
Var edilmiþ bunca kainatta,
kendinin farkýnda,
ve kendine muhtaç,
o müthiþ sýr bende,
ben ise onda.
Cesedime tanýnan zamanda,
zamanla kendini tamamlayan tual,
þiir de ki son kelime,
kaderi belirleyen,
kalemin,
silgi ile yaþadýðý aþk benim!
Ben,
eþrefi-mahluk,
beþeri-insan,
ben erenlerin eremediði o son sýr’rým...
__þairþizofren__
Sosyal Medyada Paylaşın: