MEVTALI KÖY
Dövünür yaþlý bir ruh ardýndan insanoðlu
Baðlar çözülür
Kalan o kangren oyuklar, acýtýr
Yýllar dolanmýþtýr oysa ahir bedene
Dövünüðü ruhtur, oysa bedene aðlayan
Küçük bir kundak gibi belirir tahta kulübenin yanýnda
Terk edilmiþ, aciz, biçare
Kefeni giydiremez, evveliyat tohumu
O hep ayný yaþta kaldý, giden ise kendi zamanýnda
Seslendi oralardan bir ahýt,
"Gidenler gelmedi sanma, asýl sen gelmedin buraya." gözünde dünya dedikleri o yaþ belirdi.
Kapaklarýna dayanýp sýzmaya çalýþtý ve konuþtu,
"Mevta sanma, sensin geciken.
Zahmetli olan sensin, yoran sensin."
Zaman konuþtu biçare,
"Yokum ben, olsaydým toplanamazdý bu mahþer."
Mahþer kalktý yerinden,
"Ben hep buradaydým. Alaným ise bir sýr kubbesi."
Kim yaþadý, kim mevta?
Kimlik?
Benlik ve acizlik mi o kim denen varlýk?
Peki ya kimsesizlik?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.