ÖLÜM...

Rahmetinle sulanan gönüller toprak oldu
Taþ kaplamýþ yürekler hepten isyanla doldu



Avuçlarýn dövdüðü dizlerde kanlý merhem
Hak rýzasýn unutup, yakasýn çekip yoldu



Ardýnca sýralanmýþ, sevaplar ve günahlar
Ýyilikse kefaret; kötülükler bak soldu



Necasetten arýnmýþ; yüreði, bilinmezde...
Yeraltýndan semaya uzanan bir çift koldu.



Kurulu döþeðinde kýbleye dönük yüzü
Derinden Fatiha´lar kabrine varan yoldu



Son kürek atýþýmýz vazifenin bitimi
Kan rengi sözlerinde gözyaþlarýna n’oldu?



Valizinde seksen yýl; bazý eksik bazý tam
Sevdiði´n hasretini dindirecek bu holdü.



Yaþlanmýþ hatýralar düþtü beyaz perdeye
Ýzlediðin sahnede yaþayýþýn baþroldü.



Maðfiret et Allah´ým verme kabir azabý
Rahman Rahim olan Sen, merhametin ne boldu!

Sosyal Medyada Paylaşın: