düþün ki çimlere düþen çam aðaçlarýnýn gölgesi üzerine
uzanýyoruz sýrt üstü
günlerden pazar
vakit ikindi
rüzgarýn þarkýsýný dinliyoruz yapraklarýn aðzýndan
kuþlara nispet yaparcasýna þen
dans edercesine dallarý eðilen
ne vakit sarýlmaya kalksam bi uðultu
bi ýslýk ki sorma
iðneli yapraklarda
gamzene konan kelebek
sýðýnak aramakta
rüzgar sýyýrýyor o an eteðini
okþuyor belki de
görünmez elleriyle
düþün ki oh be diyorsun
gözlerimin önünde
malum
hava sýcak
normaldir diyeceðim aþkým
rüzgarý kim ekti bilmem amma
bari fýrtýnayý biçiverse aþkýn..