odamda kristal bir sessizlik
uyuyor resmen koltuk kanepe
halý sehpayla barýþýk lavantalar kokuyor mis
sam yeli usulca dokunuyor camlara
sormayýn perdelerde mahmur bir dinginlik
zihnimde kerbelâ savaþlarý kýran kýrana mücadele
zamansa saða sola saçýlan kelimeleri stokluyor
benimle alýp veremediði ne kim bilir
ona inat ben de durmuyorum hayali resimler çiziyorum duvarlara
bu köþe kýþ köþesi büyük çamlar var yemyeþil lapa lapa kar yaðýyor
bembeyaz her yer soðuk mu soðuk
kargalar tünemiþ telgraf tellerine üçlü dörtlü gruplar halinde
bir aðaç kovuðunda sincap minik baþýný uzatýp uzatýp çekiyor
karþý duvarsa yaz köþesi sýcak mý sýcak kumlar kaynýyor
küçük bir çocuk koþarak aðlýyor yanmýþ tabanlarý
deniz çarþaf gibi katlanýrken masmavi her yerde insanlar
þezlongda þeker pancarý gibi kýzarmýþ
sýcakta haþlanmýþ mýsýr satan o minicik beden
odam gittikçe kalabalýklaþýyor ama istediðim bu deðil ki
kýzgýným hâlâ zihnime ve zamana anlaþýlan onlar da bana
duvarýn boþ kalan yeri canýmý sýkýyor oturup düþünüyorum
ne çizebilirim diye acilen bir kahve molasýna ihtiyacým var
þöyle bol köpüklüsünden kahvemi alýp yer minderine
kývrýlýyorum kös kös
dýþardan sesler geliyor baðýrma sesleri
-hadi gidelim baba sýkýldým diyor çocuk
babasýndan týk yok kalkýp camý kapatýyorum usulca
bir uður böceði havalanýyor kýrmýzý sardunyalardan
çocuk hala baðýrýyor - aysel annemi çaðýr
gelirken basket topumu getirsin diye
aysel de týk yok
acýdým resmen çocuða basket topum olsa
atacaðým pencereden ama çocuk azimli
gülümsetti beni gülümserken de baktým bembeyaz parlayan duvara
önce uzun uzun siyah çizgiler çizdim sonra helezon daireler çizdim rengarenk
duvarda bir renk cümbüþü ki sormayýn
boþ bir yer býrakmadým
oh! olsun zihnime ve alaycý vakitlere
kelimelere ihtiyacým yok ki benim
istediðimi yaparým yazmak gibi derdim yok
istersem þarký da söylerim pop arabesk
maazallah inletirim ortalýðý ama dua etsinler ki
hafta sonu millet evde
bir þeye benzetemediðim kahve falýndan sonra
bir bitkinlik savaþçý ruhumda bir yorgunluk üzerimde
bir mülayimlik ki sormayýn zihnimi kucaklayýp öpesim geldi
zamana da yol verdim istersen hýzlý geç istersen yavaþla
dedikten sonra
kelimeler su gibi aktý avuçlarýma
oradan gözlerime gözlerimden kalbime
ama hiç yazasým yok ne sevgiliye ne kör talihe
ne insanlara ne savaþlara ne doðaya büyük bir boþluk sonra kabulleniþ
her þey olmasý gerektiði gibi olurken bu yýrtýnmalar bu çabalar
off boþ boþ iþte
aynada yüzüme gözlerime bakýp seni seviyorum be kadýn bu deli hallerini
kendinle küsüp barýþmaný sonundaysa her þeyle hoþnut hallerine bayýlýyorum
camý açtým çocukla babasý gitmiþ sam yelinden eser yok
sardunyalar koyu bir sohbette pencereye uzanan limon aðacýyla
döndüm odaya baktým her þey yerli yerinde
duvarlarda ayný tablolar ayný aynalar zihnimde yeni koridorlar
oh kalbimde yeni pencereler açýlmýþ
beynimde þimþek gibi çakan binlerce kelime
koþup öptüm zamaný dudaklarýndan buradayým iþte
yaþamýn tam da göbeðinde þükürler olsun
tüm kelimelere uður böceklerine ve sardunyalara da
saklý bahçeden selamlar olsun...
ayþe uçar
12082023