KALMADI

Sana adanmýþ benliðim,sense kýymet bilmeyensin.
Bahtým gibi þansým gibi,hiç yüzüme gülmeyensin.
Kahr-u periþan olmuþum,göz yaþýmý silmeyensin.
Sana besledigim duygu, sui-zan bile kalmadý.

Neredeydi gönül tahtým,nazarýnda ki zahirde.
Ben vardým aþk baðlarýnda,sense bir garip þüphede.
Ne savaþlar kazanmýþtým,hayat denilen cephede.
Sen yýktýn yaktýn mahvettin,þeref ile þan kalmadý.

Bizsizlige ettin yemin, ortaya koyuldu kozlar.
Üstümüzden silkeledik, aþktan kýrýntýyla tozlar.
Söndü gökte yýldýzlarla, su üstünde yakamozlar.
Doðmaz ömrümün güneþi, kýzýllýkta tan kalmadý.

Kýrdýn daðýttýn yok ettin, ne hak kaldý nede hatýr.
Söylemeden tek kelime, yazamadan bir tek satýr.
Yolun düþerde uðrarsan ,benden kalan garip yatýr.
Yýkýldý gönül.sarayým, toð ,otaðlar, han kalmadý.

Aslýnda biz bizden kopup, bizdeki bizi terkettik.
Sevda romanýmýz derken, masalmýþ yeni farkettik.
Saman alevi söndüde, nakti biz erken tükettik.
Silindi dünde maziler,senden zerre an kalmadý.

Kýrdýn kolla kanadýmý, yok bir dalým tutunacak
Her gün aðu zehir þerbet, yok helalden yutulacak.
Biçareyim ruh kafeste, ha çýktý aha çýkacak.
Sana kurbandý adaktý, çürüdü ten- can kalmadý.
Sosyal Medyada Paylaşın: