Kadir Mevlâm bir gün tutsan elimi,
Arkamdan üflesen, salsan yelini.
Hani düzeltseydim ben de belimi,
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin.
Yýllar yýlý secde yaptým düzünü,
Huzurunda yere sürdüm yüzümü.
Her güz bana kaldý baðýn bozumu,
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin.
Harama vurmadým gönül hýzýmý,
Udla tambur verdi "Hû" avazýmý.
Kaldýr artýk Sana mâlûm sýzýmý,
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin.
Ben çekerim; eller beni çekmiyor,
Cefâ kuldan ise, gücüm yetmiyor.
Baþýn ettiðini ayak etmiyor,
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin.
Ayýn baþý gelse, sonlarý gelmez,
Faturalar yakar, ateþi sönmez.
Emekliyi dersen; sürünür ölmez,
Kadir Mevlâ dedim,kendin bilirsin.
Yaþama çâresi bank karta kaldý,
Esasen o dahi bir yasal yaldý.
Sonunda onu da hýrsýzlar çaldý,
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin.
Günlüðe baðlandý þehit sancýsý,
Bitmez analarýn evlat acýsý.
Kimdir sorumlusu, nerde savcýsý?
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin.
Anlatacak çok da; kýsa keseyim,
Sanmayýn avcýyý yoran ökseyim.
Ricam budur; birkez daha çizeyim,
Kadir Mevlâ dedim, kendin bilirsin...
27.o5.2016 Fatih-ÝST. (ARÞÝV)
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.