HERMİYAS (KARA-3)

Sigarasý dudaklarýnýn arasýnda,
"Çeksene þu oltayý “dedi Kara
"Dalmýþým" dedim
Hýzlý hýzlý oltayý çektim.
"Hey maþallah" dedi,
Dedim "Yunus balýðý sanki"
Baktý bana;
"Bilir misin hikayeyi?
Baþladý anlatmaya,
Cevabýmý beklemedi;

Birlerce yýl önce,
Bir þehir varmýþ, Ýasos diye,
Bu günkü Güllük Körfezi’nde.
Topraklarý verimsiz,
Denizde ise balýðý bolmuþ.
Ýþte bu yüzden, denize sevgileri çokmuþ,

Hermiyas diye bir çocuk yaþarmýþ,
Babasý korkusuz ve iyi bir denizci,
Annesi Hermiyas’ý doðururken ölmüþ,
Babasýyla birlikte büyütmüþ ninesi.
Bir gün babasý , dönmemiþ açýldýðý denizden,
Ölmüþ Hermiyas’ýn büyüdüðünü göremeden.
Büyümüþ ninesinin anlattýðý hikayelerle,
Babasý gibi bir denizci olmak varmýþ hayallerinde.

Korkarmýþ ninesi,
O yüzden yasaklamýþ denizi.
Yine de gidermiþ Hermiyas, gizli gizli.
Yakarýrmýþ Poseidon’a,
Alma onu da, torunuma dokunma.

O zamanda yazlar çok sýcakmýþ,
Çocuklar denizden çýkmazmýþ.
Oturur bir kayaya, çocuklarý izlermiþ,
Bir gün yanýna bir yunus gelmiþ.
Oynamýþ onunla Hermiyas, dost olmuþlar,
Hemen hemen her gün o kýyýda buluþmuþlar.

Günler günleri kovalamýþ,
Ninesini dinlemeyen Hermiyas,
Arkadaþlarýyla derinlere kulaç atmýþ.
Birden bozmuþ hava, dalgalar büyümüþ,
Arkadaþlarý kýyýya yüzmüþ, Hermiyas gözden kaybolmuþ.
Aramýþ balýkçýlar denizin her yerinde,
Bulamamýþ Küçük Hermiyas’ý hiç kimse.
Bazý balýkçýlar gördüðünü söylemiþ
Bazýlarý bir yunusun üstündeydi,
El salladý bize demiþ
Günler sonra küçük bedeni vurmuþ kýyýya
Sadýk dostu, yunus balýðý da onun yanýnda.
Býrakmamýþ Hermiyas’ý
Ama kurtaramamýþta,
Evine kadar sürüklemiþ, onunla birlikte can vermiþ kýyýda.
Bundan etkilenen Ýasos’lular,
Hermiyas’la yunusun heykelini yapmýþlar.

Durdu Kara, baktý bana,
Bir yunus bile yeri geldiðinde sever de,
Neden her insan, gerektiði kadar sevemez, de hele?
Sosyal Medyada Paylaşın: