Ahşap Saatin Tınısı

Bakýr ustalarýnýn bacalarý tütüyordu
Biz yola çýktýðýmýzda
Karlý yamacýndan süzülen rüzgar
Olanca haþmetiyle aþýyordu
Bezir daðýndan
Ve ben bütün sularý çiðnedim hýnçla öfkeyle
Öldürürcesine düþmaný, çiðnedim karanlýðý
Ve alnýmda çimlendi terler
Safran kökünde yunan sabahýn aydýnlýðýnda
Artýk budandým tüm günahlarýmdan
Düþünmeye gerek yok Ýsa’nýn çarmýhýný da
Kanlý bir göðün uyluðunda
Kilitlerken kapýlarýný þaþalý haneler
Tek tek kopardým düðmelerini
Kolalý gömleðimin
Ýnsan kadidinde boðulmaz senin güneþin
Ben hiçbir aþkýn aðlatýsýnda yanmadým çünkü
Her þeyi anýnda yok etmem ondan
Seni de bir çýrpýda harcamam da
Ahlak abidelerine yanaþma olmadý
Çünkü bizim kalbimiz
Ve ayazlanýrken kollarým sana koþarken
Gövdeme yýkýlacak bir bir
Kapaklarý gözlerinin
Atlas saçlarýnda yürürken canýmýn yarýsý
Yaþam çitleri sarýyordu günlerimizi
Ve beþ bin yýldýz sayýyordum gecede
Mermer bir ay usul usul solarken
Ahþap saatin her týnýsýnda
Bir katre kibir ýslanýyordu herkesten
Kim bilir zamanýn atlý arabalarý
Süzülsün diye çamurlu ýrmaklardan
Býraktým sonunda hatýra denilen geçmiþin ipini
Ruhumun hepsi daðýlýrken kasvetinde bu kargaþanýn
Ateþse ateþ boyun eðmeyecek kalemi yazarýn
Taþ ocaðýnda babamýn belenirken beþikler
Ýki çift söz kaldý geriye þafaðýn
Ve þiirin harkýnda yýkanýrken þairler
Aklýmdan geçiyordu yüz binden çok neler neler


Sosyal Medyada Paylaşın: