Sana susuyorum

Hiç bilmediðim yerlerdeyim,umudun seyrekleþtiði.
Her anýmý ölüm soðukluðunda bitiriyorum sanki,umarsýzca.
Bazen kaçýp kurtulsam diyorum herþeyden,gökten,yýldýzdan,sudan,ateþten.
Yüreðimi yangýnlara salýyorum sonra...
Yanýyorum,yanýyor ve her yanýþýmda bir daha anlýyorum,ama akýllanmýyorum!!!
Sancýlarým bile çaresiz kalýyor bazen,omzumda bir yük beni yýkýp,kýrýp dökecek sanki.
Neden gelmiyor diyorum neden?
Bütün sorgularý sýnýyorum,bütün yanlýþlar,yalanlar ihmal...
Artýk bir þair suçluluðuyla yaklaþýyorum bütün herþeye,gülüþüne,bakýþýna...
Aslýnda þair olmaktan nefret ediyorum biliyor musun?
Her zaman seni yazmaktan,seni anmaktan,seni anlamaya çalýþmaktan.
Rüzgarýn hoyratlýðýna kapýlmaktan,eski seni aramaktan,
Dedimya býktým seni anlamaya çalýþmaktan...
Her cefayý kabul ediyorum da sessizce çekip gidiþin en kýyýlara savuruyor beni.
Yoruluyorum,tükeniyorum.Vazgeçemiyorum...
Belki bi açýklamasý olsaydý bu çocukluðunun,susardým...
Susamýyorum ama sadece çocuksu susuzluðumla sana susuyorum.!!

Sosyal Medyada Paylaşın: