Anne

Sözlerime nereden baþlýyacaðýmý bilmiyorum.
Yaþýyorum ama artýk hiç gülmüyorum.
Kendim kendime yabancý gibi gurbet ellerde.
Ne sürünüyorum ne de ölüyorum anne.

Çok çektim ben elin dilinden.
Bir dost bir arkadaþ bulamadým bu ilimden.
Bazen’de köþelerde can çekiþlerimden.
Yitik viraneye döndüm ben anne.

Gecenin en kuytu yerine düþtüm.
Bu cihanda dostuma düþmanýma’da küstüm.
Artýk kimseyle de barýþmam_
ben kendimden geçtim.
Ne haldeyim ben gelde gör anne.

Aðýrdýr yüküm taþýyamam.
Ben bu derten giderim yaþýyamam.
Çok yaralýyým anam daha’da
ileri koþamam.
Gücüm dermaným’da
kalmadý benim anne.

Baðýra baðýra aðlamak istiyorum.
Ýçimdekileri bir bir döküp_
kusmak istiyorum.
Künfeyekkün’bülbül gibi örnek istiyorum.
Sessiz çýðlýklarým var benim anne.

Dünyaya geldim sarýp_
sarmalayaným olmadý.
Kurudu dallarým mevsiminde _
meyve vermedi.
Herkes muradýna erdi_
bizim murat olmadý.
Benim yazým karamýydý anne.
Yazan/samsunlu garip yolcu🥀












Sosyal Medyada Paylaşın: