Gecemin Yıldızı

vadide açan beyaz bir çiçekti
karanlýðýn içinde
sokuldu sessizce
nasýl da güzeldi
ince ve narin
tüm gece
kokularý sindi hücrelerime

volkan lavlarýnda yandý can
kavrulmak en güzel ölüm oldu
ve ter içinde alev alev uyanmak

yalnýz o vardý
gecemin yýldýzý
yandý karalarda
dünya durdu
kaybolduk derinlerde
bana teslimdi gece

volkanlar patladý
çýðlar döküldü
gecenin en sessiz anýnda
püskürdü lavlar

çiy taneleri karalarý öperken
ben öldüm...

ah!
o hiç...
hiç iþte.........


...
zerre / Fikret ÞÝMÞEK
18/12/2004



fikretsimsekzerre.blogspot.com/

.

Sosyal Medyada Paylaşın: