Dün Gibi Anıyorum
Dün gibi anýyorum ellerine tutuþturduðum þiiri
Ve dün gibi arýyorum kaybolup giden gözlerini
Suskunluk penceremde savrulurken saçlarým
Gene el açmýþ seni bekliyordu dualarým
Küheylan olmuþ matem sarýnca bedenimi
Geceye hapsettim ben ateþten güneþimi
Iþýltýn altýnda akarken bembeyaz umutlar
Sýraya dizilmiþ çýkmayý bekler bomboþ tabutlar
Bu gözler,gözlerinden akmayan yaþa gocundu
Hani pervasýz hayaller seninde baþucundu
Þimdiyse matem çiçekler mi açtý yolunda
Yoksa ölüm mü gözüktü sana bu yolun sonunda
Vazgeçmeye deðer mi ki þu çilekeþ dünyada
Gurbete düþünce anlarsýn,gözyaþý tek güneþ dünyada
Parýltýsýz ve masumca akarken gözlerinden
Bir elem haykýr, kursaðýna sýkýþmýþ kelimelerden
Sokak lambasýnda uyuturken ben gençliðimi
Bir âhu zar bozmuþtu benim tüm sessizliðimi
Yasa bulanmýþ yüzümde bir yelpazem kaldý
Dýþým gülse de elbet gönlümde kopan bir elzem vardý
Nice günler nice yýllar arkamýzdan süründü
Hayale bulanmýþ bir umut vardi, o da kabirde göründü....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.