Veda ediyorum, belki de kendime Varlýðýmýn kapladýðý o saydam alana Adýmlarýmýn býraktýðý izin derinliðine
Belki de belli mi olur?
Baktýðým son kuþ tüyünü býrakmýþtýr, Evet Topraðýmý okþayýp, ayaklarýyla eþeledi Gördüklerini unut dedi, Gördüklerin bir kalýp deðil, Ya da bünyeleþen, kanýt diye dokunacaðýn þeyler hiç deðil. Korkutan þey zihnin dedi, Sadece zihnin
Zihnin, gördüðün o son ýþýkla Hüzmelerine ayrýldý Geçmiþin, onun noktasý Yaþayamadýklarýn, pelerini oldu
Sahiden?
Et yýðýný, býraktýn burada Özünü ben içtim senin Gökyüzü neden bu kadar renk sanýyorsun?
Beyazdan doðmuyor mu her renk? Giydirdiler sana da az önce...
Zihnin lazým, hatýrladýklarýn kaybolmadý senin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nesibe Kuzu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.