BELKE YAZDIM BELKEDE YOX YA QİSMET
Səndən uzaq tutmuþam ta fikrimi,
Kövrək qəlbim bir gərilmiþ sim kimi.
Hərdən adýný da qüssə-qəm kimi -
Bəlkə pozdum, bəlkə də yox ya qismət!
Çay olsaydým kükrəyəndə daþardým,
Selə dönüb sahilləri aþardým...
Bu sevgiyə həzin nəðmə qoþardým -
Bəlkə yazdým, bəlkə də yox, ya qismət!
Qəlb yumþalmaz taþýrýqla, əmrlə,
Nə iþim var mənim daþla, dəmirlə?
Surətini qaya üstə kömürlə -
Bəlkə cýzdým, bəlkə də yox ya qismət!
Nə etməli... fürsət əldən çýxýbsa,
Su durulmaz bulanaraq axýbsa...
Bir yuxunu məni oda yaxýbsa -
Bəlkə yozdum, bəlkə də yox, ya qismət!
Sədaqətli bir övladam bu yurda,
Yem deyiləm nə çaqqala, nə qurda...
Niyə deyim, öz andýmý axýrda -
Bəlkə pozdum, bəlkə də yox, ya qismət!
Məcnun kimi tuþ gəlsə də ələmə,
Seymur Sönməz bənzəyərmi Kərəmə?
Məhəbbət də bir ümmanmýþ heç demə -
Bəlkə üzdüm, bəlkə də yox, ya qismət!
MÜƏLLÝF:SEYMUR SÖNMƏZ PAÞAYEV
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.