MANEVİ YOLCULUK (VECD)

Dünyevi düþkünlükte,
Uhrevi tecessüm
Bir mutasavvýfýn vecd halinde ki muazzam gücü
Gurbette ömrüm
Hasretle yanar gönlüm
Sevda yolcusu,
Hakkýn müridi,
Sessiz sedasýz göçtü
Bir parkta müþahhas þekliyle, neþet etti sözüm
Belki de, bir aðaç altýnda veyahut bir daðdayým
Mücerret biçimiyle tahayyül ettim nefsi özümü

Susuzum, sensizim
Yurtsuzum, garabetim
Binlerce yýllýk ezgi zuhur etti
Kayýp huzurun adresi
Nerede umudun merdivenleri?
Utkunun kiriþinde yasak içeriye giriþ
Çetin, kuþanmasý zarafeti
Manevi rütbe Ariflik mertebesi
Mazinin dertleri, zemheri mevsim
Bil ki sevgili, akýl edemedim
Vakitli gelenlere vakit veremedim
Kalpten gelenin vakitsiz olduðunu bilemedim
Sýrrýný yitirdi þiirlerim
Yýlmýþým, arasýnda ikili iliþkilerin
Argýným, kasvetinde kirli dehlizlerin
Saygýyý layýk olana, sevgiyi ise herkese biçtim
Yürekte yaylým ateþi
Çöllerde Mecnun’un akisleri
Yollarda erittim kendimi
Kalemle biledim hisleri
Matemle dinledim mersiyeyi
Kalbin çýðlýðý, dilin sessizliði anlatýr zaten her þeyi


Sosyal Medyada Paylaşın: